به گزارش استنادنیوز، حضرت آیت الله نورالله طبرسی نماینده سابق ولی فقیه در استان مازندران و نماینده مردم شریف این استان در مجلس خبرگان رهبری عصر روز شنبه مورخ 19 بهمن ماه 98 پس از تحمل مدتی بیماری سخت جان به جان آفرین تسلیم کرد.
آیت الله طبرسی از سال 59 امامت جمعه ساری را بر عهده داشت و در سال 78 به عنوان نماینده ولی فقیه مازندران منصوب شد، وی در آبان ماه سال 98 به دلیل ضعف جسمانی و بیماری از سمت نمایندگی ولی فقیه مازندران استعفا داده بود.
نورالله طبرسی در فروردین 1319 شمسی در روستای «سوچلما» بخش هزار جریب مازندران از توابع شهرستان نکا متولد شد. پدر وی حسن طبرسی سوچلمایی فرزند آخوند ملا یدالله از علمای سرشناس هزار جریب بود. حسن طبرسی از علمای برجسته مازندران و منطقه هزار جریب بود که پس از تحصیلات در حوزه علمیه مشهد مقدس و نجف اشرف به مازندران مراجعت کرد. وی در اواخر عمر در شهرستان ساری مقیم شده بود و در مسجد شاه غازی سابق و سجاد فعلی مشغول امامت و فعالیت‌های دینی بود.
نورالله طبرسی تا سن حدود دوازده سالگی و در روستای خود سوچلما در مکتب خانه قرآن خواندن و نوشتن را فرا گرفته و پس از آن در حوزه علمیه کوهستان و در خدمت کوهستانی و در آن مدرسه قسمت اعظم جامع المقدمات، ادبیات عرب و صرف و نحو را فرا گرفته و به مدت دو سال در آن حوزه حضور داشت.
پس از دو سال تحصیل در کوهستان راهی حوزه علمیه قم شده و در آنجا حدود بیست سال مشغول تحصیل علوم دینی بود. سطوح مقدماتی و عالیه را در نزد استادان و مدرسینی همچون اعتمادی، فشارکی، امینیان، ستوده و صلواتی؛ مکاسب و کفایه را در خدمت فاضل لنکرانی و مشکینی و سلطانی طباطبایی و بروجردی و اساتیدی همچون جوادی آملی، حسن‌زاده آملی و دیگران خواند.
وی از آغاز انقلاب در سال 42 به صف مبارزه با دولت وقت پیوسته و با شرکت در تظاهرات مردم قم و تمامی فعالیت‌های سیاسی مرسوم و متداول، از پیشگامان عرصه مبارزه محسوب می‌شود. وی همچنین یکی از دست اندرکاران مراسم استقبال از امام خمینی به قم پس از فاجعه مدرسه فیضیه و بازداشت وی در تهران بود.
طبرسی بعدها از قم مهاجرت کرد و در سال 1352 در ساری مقیم شد و در شهرستان ساری به فعالیت‌های سیاسی و مذهبی پرداخت. در ابتدای انقلاب اسلامی با سرپرستی مصطفی صدوقی کمیته انقلاب اسلامی در ساری تشکیل داد که اداره امور شهری را به عهده داشت. نورالله طبرسی در طول جنگ هشت ساله با عراق به فعالیت‌های پشتیبانی از جنگ می‌پرداخت. بارزترین نقش وی در کنار هادی روحانی در مرحله سازندگی، بازسازی سوسنگرد بوده است.
وی از سال 1342 یکی از هواداران نهضت روحانیت به رهبری امام خمینی بود و در تظاهرات قم و پخش اطلاعیه و در قضیه و فاجعه مدرسه فیضیه و مراجعت امام خمینی به قم و در جشن مدرسه فیضیه برای ورود وی و نیز در تهران و مناطق حضور داشت و علیه نظام وقت فعالیت می‌کرد.
