اما نکته جالب آن است که چه رژیمی ادعای داشتن فناوری تولید و مدیریت آب دارد! یکی از درگیریهای اصلی سوریه و اردن و لبنان با اسرائیل، بحث اشغال و سو استفاده اسرائیل از منابع آب جولان و رود اردن ، دریاچه طبریه، رود بانیاس، رود لیتانی و.. است.
اسرائیل با انواع روشهای شیطانی، فلسطینیها را در سرزمین خودشان از آب محروم کرده و آب را به ابزاری برای نسل کشی فلسطینیان تبدیل نموده است. اسرائیل چشمه های زیادی در خاک فلسطین را خشک کرده یا اجازه بهره برداری از آنها را به فلسطینیان نمی دهد! طبق قرارداد اسلو قرار بود آب عادلانه بین آنها تقسیم شود ولی اسرائیل با انواع خدعه ها کاری کرده که فقط 14% آب به جمعیت 5 میلیونی فلسطینی ها تعلق بگیرد. اسراییل تقریبا به طور کامل از دسترسی فلسطینی ها به رودخانه اردن جلوگیری کرده و از منابع آبی این رودخانه استفاده می کند. به اعتراف روزنامه صهیونیستی هاآرتص، 90 درصد منابع آب کرانه باختری در اشغال اسرائیل است و رژیم صهیونیستی با زور و ارعاب 80 درصد آب های کرانه باختری را در اختیار شهرک نشینان اسرائیلی قرار داده و 20 درصد باقی مانده را به فلسطینیان. دقت کنیم که حضور هر اسرائیلی در کرانه باختری حتی طبق قوانین بین المللی اشغالگری و غیرقانونی است! اما این رژیم با اشغال مداوم و مستمر این منطقه از فلسطین، تلاش میکند کرانه باختری را با حمایت آمریکا به سرزمینهای اشغالی الحاق و خالی از فلسطینیان کند. و یکی از انگیزه های این اشغال دسترسی به منابع آب فراوان کرانه باختری است. علیرغم خشکی سرزمین های اشغالی، شهرهای کرانه باختری بسیار پرباران اند. به عنوان مثال میزان بارندگی در رام الله از لندن بیشتر است، شهری که با آب دزدی اسرائیل، از کمبود آب رنج میبرد.
در غزه نیز نه تنها با محاصره از سال 2007 تاکنون راه ورود آب را بسته بلکه بسیاری از مخازن آب این منطقه را ویران کرده و مساله آب را در غزه به یک بحران تبدیل کرده است. پروفسور نورمن فینکلشتاین (یهودی ضداسرائیلی) میگوید: 97 درصد آب غزه آلوده و غیرقابل شرب است. اسرائیل به آرامی و تعمدی کودکان غزه را با مسمومیت به کام مرگ می فرستد.
با این وجود باز هم اسرائیل خود دچار کمبود آب است.
اما رژیم صهیونیستی از کدام فناوری سخن میگوید؟! این رژیم بر دریای مدیترانه بیش از 5 نیروگاه آب شیرین کن ساخته است که بزرگترین آنها تاسیسات آب شیرین کن سورک در جنوب تلاویو است که با فناوری هسته ای کار میکند. همان فناوری که سالهاست ایران برای داشتن آن تحریم و تنبیه شده و خود این رژیم، تمامی توطئه ها را به کار بسته تا ایران را از داشتن آن محروم کند.
این در حالی است که طی یک سال گذشته، نقش جاسوسان زیستی اسرائیل در انحراف برنامه های تولید و توزیع آب و ایجاد خشکسالی عمدی در ایران و نابودی پوشش گیاهی و کشاورزی و دامپروری ایران محرز شده است. حتی اگر محرز هم نبود، اظهارات نتانیاهو سند احراز آن است. اسرائیلی ها هر کجا به صراحت درباره موضوعی سخن میگویند، نشانه طراحی و درگیری مستقیم آنهاست و این خود مویدی است بر اینکه خشکسالی های اخیر و کمبود آب ایران یک فتنه از پیش طراحی شده خصوصا با نفوذ عمال این رژیم در سازمان محیط زیست ایران است.
چنانکه بارها گفته ایم، نقش مسئولین نفوذی یا ناکارآمد در بحران مصنوعی خشکسالی در ایران را نباید نادیده گرفت. مسئولان مرتبط با مسئله آب در کشور، چندین خیانت زیستی به کشور را باعث شده اند:
بی توجهی به خودخواهی های زیستی و آبی ترکیه و برعکس تصمیم به خرید آب از ترکیه! به جای مطالبه حق آبه ایران! برنامه ریزی جدی با سردمداری ترکیه برای کاهش آب ورودی به ایران و نابودی منابع و ثبات غذایی ایران در جریان است. خودخواهی های زیستی ترکیه و سدسازی گسترده این کشور بر دجله و فرات، باعث شده دو کشور عراق و ایران، با خشکسالی بدون انتها روبرو شوند. علیرغم ادعاهای گول زننده مسئولان محیط زیست و.. خشکسالی در دیگر کشورها دوره ای و فصلی است و دروغهایی چون گرم شدن زمین و.. صرفا برای سرپوشی بر ناکارامدی و بی عملی مسئولان مرتبط است. این تنها عراق و ایران این دو کشور پرجمعیت شیعی هستند که در حال خشکسالی الی الابد هستند.
سدسازی های گسترده و بی رویه به بهانه تامین آب شرب، که باعث خشک شدن دریاچه ها ورودخانه های بزرگ ایران مثل دریاچه ارومیه و زاینده رود و کارون است که کل اکوسیستم ایران را به هم زده است. دقت کنیم که سالها پیش آمریکا و آلمان، سدهای زائد خود را تخریب کردند و ایران با وجود خشکسالی و کم آبی همچنان درحال ساخت سد است! سدسازی علاوه بر بودجه هنگفتی که پیمانکار به جیب میزند، آلترناتیوی کاذب برای روشهای دیگر تولید و تامین آب مثل «تاسیسات آب شیرین کن از دریا» است.
خیانت دیگر، نابودی کشاورزی ایران به بهانه کم آبی است. بارها این جمله را شنیده ایم که «90 درصد مصرف و هدر رفت آب در بخش کشاورزی است!» ادعایی که پشت آن این نتیجه گرفته میشود پس کشاورزی را رها کنیم و محصولات غذایی خود را وارد کنیم! درحالیکه اگر مشکل هدر رفت آب در سیستم سنتی کشاورزی است، سیستم کشاورزی باید اصلاح و نوسازی شود، نه اینکه کشور چهار فصل ایران، وابسته غذایی شود. طبیعی است با وارداتی شدن کشاورزی که نسخه نفوذی های زیستی است، پس از چند سال با یک شوک ناگهانی و تحریم غذایی یا باید به بردگی غذایی رویم و به خواسته های دشمنان خود تن دهیم یا قحطی گسترده و مرگ میلیونها ایرانی همچون عراق دوره صدام را شاهد باشیم. ضمن اینکه کشاورزی خود نوعی پوشش گیاهی و عامل نگهداری آب بر زمین و جلوگیری از تبخیر آن است. جالب آنکه درست وقتی عده ای از کشاورزی وارداتی سخن میگویند همچنان کشت و حتی صادرات محصولات کشاورزی آب بر مثل هندوانه و کاهو و برنج و صنایع آب خور مثل فولاد را حتی در مناطق کویری کلید میزنند.
ایران به یک روح تازه، به یک نیروی پیشرفت ساز و تحول آفرین در راس مدیریت اجرایی کشور و دستگاهها نیاز دارد. درست وقتی عربستان در ساحل خلیج فارس، بزرگترین تاسیسات آب شیرین کن جهان (تاسیسات آب شیرین کنی «راس الخالد» را دارد، شیخ نشین کوچک امارات، با تاسیسات آب شیرین کن «شویحات»، آب شرب خود را تامین و میلیونها گالن ذخیره دارد، قطر و کویت و حتی بحرین! همگی دارای زیرساختهای آبی پیشرفته و آب شیرین‌کن‌های صنعتی در خلیج فارس هستند، ایران با دوری از فناوری های روز، با بیخبری مدیران شصت هفتاد ساله توسط «دزد آب» و «شمر زمان» تحقیر میشود.
