آن ها همواره به شجاعت و سفیران نجات شناخته شده اند. یک عده آدم از جان و آسایش خود در راه حفظ و جان و آسایش دیگران می گذرند . کسانی که حرفه ای را برگزیدند که آمیزه ای از عشق و وظیفه در کنار تخصص است و ایمنی و آسایش را به ما هدیه می کنند
بار دیگر خبر تأسف‌بار شهادت قهرمانانه یکی از آتش‌نشانان دلیر استان مازندران به علت جراحات وارده در عملیات، قلب ما را جریحه‌دار کرد.
آتش‌نشانی که جان خویش را برای حفاظت از امنیت جانی و مالی شهروندان به خطر انداخت و اوج ایثارگری و شهامت را به نمایش گذاشت.
آتش‌نشانها جانفشانی که به خاطر جان و حتی مال مردم، دل به آتش می‌زند و با شنیدن صدای منع همکارش می‌گوید «مال مردم است»، دقیقا همان احساس تعهد و ایثاری را دارد که یک رزمنده در دفاع از مرز یا حرم اهل بیت(ع) از خود نشان می‌دهد.
گره‌های بزرگ را فداکاران گشوده‌اند، همچنان که افتادن برخی از گره‌های بزرگ در زیست اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و سیاسی مردم، زیر سر اشرافیت خودبنیاد و مستأثر (در هر شکل و شمایلی) است.
رهبر معظم انقلاب 24 مهر 1391 در جمع بسیجیان خراسان شمالی و در تبیین همین موضوع مهم فرمودند «ایثار، نقطه مقابل استئثار است. استئثار یعنی هرچه که وجود دارد، ما برای خودمان بخواهیم. گاهی در برخی از دعاهای ائمه(علیهم‌السلام) از مستأثرین شکایت شده است.
مستأثرین یعنی آن کسانی که هرچه هست، برای خودشان می‌خواهند، دنبال منافع شخصی و دست‌اندازی به داشته‌های دیگرانند. ایثار، نقطه مقابل این است؛ یعنی از سهم و حق خود برای دیگران گذشت کردن... پایین‌تر از قله‌های ایثار (آنها که جانشان را کف دست گرفتند)، صرف نظر کردن و گذشتن از منافع کوتاه مدت مادی است که ما برای خودمان تعریف می‌کنیم. آنجا که می‌بینیم رسیدن به یک حق شخصی، معنایش این است که از حقوق دیگران و از قانون عبور کنیم، اینجا مهار و زمام نفس خود را به دست بگیریم.»
متاسفانه برخی از مسوولین استان مازندران با گرفتن عکس یادگاری کنار این قشر زحمت کش در صدد استفاده ابزاری از نام و جایگاه آنها در بین مردم می کنند .
مسوولی که با آتش نشان عکس یادگاری می گیرد تا حالا برای رفاه حال آتش نشانان و خانواده آن چه کاری انجام داده اند؟ در مجلس چه قانونی در حمایت از آنها وضع کرده اند؟
آیا با گرامیداشت یک روز یا حتی یک هفته از سال می‌توان حق این قشر زحمت کش بی‌ادعا را ادا نمود؟
علی بابایی کارنامی
