و این امید به وجود آمده بود که در سال جاری این جشن تکرار شود، البته با رقمی به مراتب بیشتر از سال گذشته.
در خروجی رسانه‌های گروهی از قول مسئولان وزارت جهاد کشاورزی چنین آمده است که در سال جاری با تولید دو میلیون تن شکر ایران عملاً به مرز خودکفایی این کالای استراتژیک خواهد رسید و رئیس‌جمهور محترم هم که آمار و اطلاعات خود را از زیرمجموعه خودش دریافت می‌کند، این مطلب را در یک سخنرانی هنگام بازدید از وزارت جهاد کشاورزی عنوان کردند که طبیعتاً برای دست اندرکاران امر بسیار شگفت‌انگیز و در عین حال غیرواقعی می‌آمد.
برای اینکه مستند صحبت شود ناچار است برای روشن شدن افکار عمومی و به‌ویژه حداقل رئیس دفتر رئیس‌جمهور آنچه که در واقع روی می‌دهد، عنوان شود. تولید شکر در ایران از دو روش استفاده از نیشکر و چغندر قند صورت می‌گیرد که ایران جزو هفت کشوری در جهان است که می‌تواند به علت داشتن شرایط آب و هوایی استثنایی و داشتن ویژگی‌های ابرقدرتی چنین امتیازی را داشته باشد. عمده شکر کشور در استان خوزستان و از طریق نیشکر تامین می‌شود. ولی آمار موجود واقعیت‌های دیگری را نشان می‌دهند. به طورمثال تولید شکر در بزرگترین کارخانه نیشکری جهان در کشت و صنعت کارون امسال تنها در بهترین شرایط به ۱۲۰ هزار تن می‌رسد. در حالی که در صورت بازسازی پس از جنگ و حملات شدید هواپیماهای عراقی و به شهادت رساندن تعداد بسیار زیادی از کارکنان این مجموعه بزرگ تولیدی که در سال ۱۳۵۶ افتتاح شد، می‌توانست ۲۴۰ هزار تن شکر تولید کند.
در واحد دیگری به نام کشت و صنعت هفت تپه که در سال ۱۳۴۱ پیش از انقلاب به بهره‌برداری رسید و پیش از انقلاب تا ۱۰۰ هزار تن شکر در سال تولید می‌کرد، به علت سوءمدیریت دولتی در گذشته تولید آن و درزمان تحویل به بخش خصوصی به ۳۵ هزار تن کاهش یافت. در سال جاری قرار بود با اهتمام بخش خصوصی تولید آن به مرز ۸۰ هزار تن شکر برسد. ولی به دلایلی تولید آن در بهترین شرایط در سال جاری بیشتر از ۳۰۰ هزار تن نخواهد بود.
بزرگترین مجموعه نیشکری ایران به نام توسعه نیشکر و صنایع جانبی قرار بود در سال جاری به تولیدی برابر ۶۳۰ هزار تن که نزدیک به ظرفیت اسمی آن است، برسد. ولی بنا به دلایل نامعلوم و به احتمال بسیار قریب به یقین با دخالت مافیای واردات شکر در فصل تابستان که بیشترین نیاز به آب برای رشد نیشکر است به رغم وجود سه و نیم میلیارد مترمکعب آب در پشت سدهای رودخانه کارون، آب به صورت مشکوک روی کشتزارهای نیشکر قطع شد و نه تنها کشتزارهای نیشکر را نابود کرد به گونه‌ای که حتی در پنج سال آینده هم قابل بازیافت نیستند، تولید شکر در این مجموعه تنها محدود به ۳۸۵ هزار تن شده است.
شرکت‌های چغندرقندی در نهایت ۹۵۰ هزار تن شکر تولید خواهند کرد که جمع ارقام آنان بسیار کمتر از رکورد سال گذشته است. حال با چنین واقعیت‌هایی سخن از افزایش تولید شکر در ایران و رسیدن به مرز خودکفایی یعنی دو میلیون تن در سال باعث پرسش‌های فراوانی شده است که مردم عامی طبیعتاً توان تجزیه و تحلیل آن را ندارند. ولی به هر حال متخصصان این امر به ویژه تولیدکنندگان شکر و انجمن شرکت‌های تولیدکننده شکر این موضوع را می‌دانند. علاوه بر آن به علت عدم پایبندی وزارت کشاورزی به تعهدات خود در چارچوب طرح ۵۵۰ هزار هکتاری احیای زمین‌های کشاورزی خوزستان و اختصاص ۶۰ هزار هکتار به کشت چغندر پاییزه که نیاز به پنج کارخانه قند ۱۰ هزار تنی دارد، میزان کشت چغندر قند پاییزه در شمال خوزستان به ۱۶ هزار هکتار افزایش یافت. برنامه امسال کاشت ۲۰ هزار هکتار بود ولی در عمل به علت ساخته نشدن پنج کارخانه قند مورد نیاز در شمال خوزستان و عدم تامین بذر توسط وزارت جهاد کشاورزی، سطح زیرکشت پنج‌هزار هکتار کاهش یافته و تنها به یازده هزار هکتار محدود شده است. گویی واقعاً عده‌ای هستند که دلشان نمی‌خواهد کار شود.
حال با چنین شرایطی ارائه آمارهای غلط توسط وزیر جهاد کشاورزی به رئیس‌جمهور و عدم راستی آزمایی آن آمار توسط رئیس دفتر، رئیس‌جمهور پیش از ارائه آنان به رئیس‌جمهور برای ارائه به مردم، نشان دهنده ضعف تشکیلات اداری موجود در نهاد ریاست جمهوری و سوءاستفاده شعاری توسط مسئولان جهاد کشاورزی دارد. مقام معظم رهبری در یکی از سخنرانی‌های اخیر خود عنوان کرده بودند که چگونه است که پس از گذشت ۴۰ سال از انقلاب ارقام اصلی وارداتی ما را کالاهای اساسی مانند ذرت، روغن خام نباتی، کنجاله، جو و شکر تشکیل می‌دهند در حالی که بر پایه آمار موجود، ۹۲ درصد از آب موجود کشور در بخش کشاورزی استفاده می‌شود ولی کماکان سفره مردم وابسته به درآمدهای نفتی و استقراض عمومی دولت برای تامین کالاهای اساسی است. امید است که دفتر مقام معظم رهبری دستور فرمایند این مساله توسط نهادهای اطلاعاتی تحت نظر ایشان به شکل مستقل و دور از هرگونه جناح بندی‌های سیاسی و اغراض شخصی مورد بررسی جدی قرار گیرد.
