به گزارش استناد نیوز، متاسفانه در دوره های گذشته عرصه انتخابات مجلس همواره عرصه رقابت دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب بوده است و کمتر کاندیدایی بدون حمایت یکی از این احزاب موفق به راه یابی به بهارستان شده است.
در ایران معمولا احزاب ساختار منسجمی نداشته و کارایی که از یک حزب سیاسی مورد انتظار می باشد در آن محقق نشده است، این مورد در استان مازندران بیشتر نمود دارد و فعالیت مقطعی احزاب در آستانه انتخابات و رها شدگی پس از آن، جز منافع برخی چهره ها هرگز نتوانسته است منافع عموم مردم حوزه انتخابیه را تامین نماید.
عمران عباسی کالی تنها کاندیدای حوزه انتخابیه قائمشهر، سوادکوه، سوادکوه شمالی، جویبار و سیمرغ است که از ابتدا بصورت مستقل وارد عرصه انتخابات شده و علیرغم تلاش هایی که برای انتساب او به یکی از احزاب انجام شد همواره بر عدم وابستگی و بدهی به جناح های سیاسی و فراجناحی بودن خود تاکید کرده و به آن پایبند بوده است.
در مقابل سه کاندیدای دیگر حوزه انتخابیه از ابتدا منتسب به جریان اصولگرایی بوده و بخشی از آرای خود را بدهکار این حزب سیاسی هستند و در صورت راهیابی به مجلس نیز باید در چهارچوب سیاست های آن تصمیم گیری نمایند.
فارع از کارکرد احزاب در ایران، استقلال آرا برای یک نماینده مجلس بسیار حائز اهمیت می باشد، نمایندگان در صورتی می توانند به درستی افکار عمومی مردم را نمایندگی نمایند که خود را تنها به مردم بدهکار بدانند. موضوعی که در مجلس یازدهم و مجالس پیش از آن کمتر دیده شد و بعضا تصمیماتی در مجلس گرفته شد که اهداف احزاب سیاسی و دولت ها را نمایندگی کرد.
