اختصاصی استناد نیوز- مهدی عالیشاه- استان مازندران یکی از پرترددترین استان‌های کشور از حیث گردشگری است و صنعت توریسم بخشی از چرخه اصلی درآمدزایی این استان محسوب می‌شود، اما اگر نگاهی به پتانسیل‌های گردشگری این استان بیندازیم به این نکته پی خواهیم برد که این درآمدزایی می‌توانست چندین برابر باشد. وجود موانعی مانع از چندین برابرسازی درآمد فعلی گردشگری در استان مازندران است. عدم توجه به زیرساخت‌های جاده‌ای، سیستم حمل و نقل معیوب مسافران و مسائلی از این دست را می‌توان در نتیجه سهل‌انگاری مسئولان استان قلمداد کرد. اما در این بین برخی از هم‌استانی‌های غیرمسئول نیز مقصر هستند. از این رو قصد داریم در این مطلب نگاهی متفاوت به بحث فروش املاک به گردشگران و مسافران داشته باشیم.
اگرچه در سالیان اخیر اجاره سوئیت‌ها (بیشتر در غرب استان مازندران ) به امری رایج بدل گشته است اما خیل عظیمی از گردشگران دارای املاک شخصی در استان مازندران هستند. برای درک وسعت این خرید و فروش‌ها کافی است از هر یک از روستاهای پل سفید تا گلوگاه و بابل تا رامسر بازدیدی داشته باشید. برای مثال وقتی اسم کلاردشت به گوش شما می‌خورد بیشتر از طبیعت آنجا ذهن شما به سمت ویلاهای متعددی می‌رود که اهالی غیرمازندرانی در آنجا خریداری کرده‌اند. در نگاه اول فروش املاک شهری و روستایی به اهالی استان‌های دیگر شاید برای مشاورین املاک و مالک زمین‌ها سودآوری داشته باشد اما با نگاهی کُل‌نگر در مسئله درآمدزایی توریسم متوجه این موضوع خواهیم شد که ضرر این امر بیشتر از منفعت آن است. در ادامه برخی از مضرات فروش املاک به غیرمازندرانی‌ها را بررسی خواهیم کرد:
آسیب جدی به صنعت هتل داری ، مهمانپذیرها و مکان‌های اقامتی
ابتدا باید بپذیریم که مسافر دارای ماهیتی موقت است. کافی است یک مازندرانی از خود سؤال کند آیا می‌توانم به اصفهان، تهران، تبریز و ... بروم و یک ماه بمانم؟ مسلماً جواب اکثریت شما به این سؤال منفی است. اما غیرمازندرانی‌های دارای املاک در استان گاهی ساک سفر خود را در اوایل تابستان در ملک شخصی خود در مازندران به روی زمین می‌گذارند و بیشتر از یک ماه در ویلای شخصی خود استراحت می‌کنند.
مازندران با این حجم از مسافر باید صدها هتل و مهمانپذیر داشته باشد اما به خاطر فروش املاک به گردشگران غیرمازندرانی این صنعت رشد چشمگیری نداشته است. گردشگران غیرمازندرانی املاک مازندرانی‌ها را به راحتی خریداری کرده، بنا می‌سازند و حتی به مهمان‌های خود نیز کلید این بناها را می‌دهند که اگر روزی به این استان سفر کردند بدون منزل شخصی نباشند! از این رو جمعیت بسیاری که می‌توانستند هتل، مسافرخانه یا مکان اقامتی انتفاعی را اجاره کنند، خود در استان خانه‌دار شده‌اند. همین‌حالا اگر فردی در شهر قائم شهر به دنبال یک هتل یا مسافرخانه باشد به سختی می‌توانید مکانی را به او معرفی کنید!
«چهاردیواری اختیاری است». این جمله را بارها از غیرمازندرانی‌هایی که انواع و اقسام کارهای غیراخلاقی را در ویلاهای خود انجام می‌دهند شنیده‌ایم. درست هم می‌گویند؛ آن‌ها تقصیری ندارند، مقصر ما هستیم که حریم امن خود را به راحتی و با فروش گسترده املاک در اختیار آن‌ها قرار می‌دهیم. اگر این فروش افسارگسیخته صورت نمی‌پذیرفت آن‌ها مجبور بودند در هتل‌ها، متل‌ها، مسافرخانه‌ها و اقامت‌گاه‌های انتفاعی شخصی اقامت داشته باشند که محیط فیلترشده‌ای است و نمی‌توان در این مکان‌ها هر رفتاری را از خود نشان داد.
آسیب به صنایع غذایی و رستوران داری
در اینجا این سؤال را از خود بپرسیم؛ به عنوان یک مسافر و گردشگر می‌توانم یک ماه وعده‌های غذایی خود را در اصفهان، تبریز، تهران، مشهد و ... تأمین کنم؟ خیل عظیم غیرمازندرانی‌هایی که املاک در استان مازندران خریداری کرده‌اند با اطمینان از این‌که ملکی برای اقامت در استان در اختیار دارند و درآن مکان یخچال‌های بزرگ، باربکیو، کابینت با انواع بشقاب، قاشق، قابلمه و ماهیتابه و فضای داخلی بزرگ وجود دارد، در زمان شروع حرکت از مبداً صندوق‌های ماشین خود را پر از مواد غذایی و توشه سفر می‌کنند و وقتی به ملک خود رسیدند وسایل را به راحتی جابجا می‌کنند. اما اگر همین افراد ملکی در استان نداشته باشند حداقل در زمینه مواد غذایی نمی‌توانند چنین ریسکی داشته باشند و باید مواد غذایی خود را از استان مازندران خریداری کرده و برای صبحانه، ناهار و شام به رستوران‌ها، فست‌فودها و سایر مکان‌های ارائه‌دهنده وعده‌های غذایی مراجعه کنند.
جنگل تراشی و آسیب به مکان های گردشگری طبیعی
مسلماً برای شخصی که هزینه گزافی بابت خرید زمین می‌پردازد پرداخت هزینه تغییر کاربری و جنگل‌تراشی نمی‌تواند امری دور از دسترس باشد. کافی است به منطقه سرخ‌کلای زیراب بروید و منطقه‌ای با درختان کاج که روزی به آن روستا زیبایی می‌بخشیدند نگاهی بیاندازید. بخش زیادی از آن جنگل کاج تراشیده شده و خود به خود بخشی از زیبایی گردشگری آن منطقه نیز با این جنگل‌تراشی‌ها تحت‌الشعاع قرار گرفته است.
به طور کلی می‌توانیم بگوییم «محدودیت» عامل اصلی درآمدزایی صنعت توریسم است. مسافر زمانی دست در جیب خود می‌کند که محدودیت زمانی، مکانی، غذایی و امنیتی داشته باشد. فروش افسارگسیخته املاک به اهالی غیرمازندرانی در بلندمدت آسیب جدی به پیکره صنعت توریسم وارد خواهد آورد. آسیبی که دودش به چشم خود شما مازندرانی عزیز می‌رود! پس کمی هوشیارتر باشید.
