به گزارش استناد نیوز به نقل از تسنیم ،هادی ابراهیمی کیاپی امروز در حاشیه آغاز ساخت سریال محلی «کله ونگ»، شناسایی و تقویت استعدادهای هنری و فرهنگی استان و در کنار آن ترویج آداب، سنن، فرهنگ و هنر مطلوب را از رویکردهای این سریال دانست.
وی افزود: به‌رغم محدودیت‌های مالی، صدا و سیمای استان از هیچ تلاشی برای برنامه‌سازی فاخر فروگذار نبوده و در بخش‌های مختلف تولید سریال، مستند، انیمیشن، تله فیلم، پویا نمایی و کارهای عروسکی آستین همت را بالا زده و در این گام‌های بلندخواهان مساعدت استانداری است.
ابراهیمی خاطرنشان کرد: رسانه استانی به مثابه دانشگاه عمومی امروز ، با بهره‌گیری از هنر فاخر و هدایت موثر و کارآمد، در حوزه استانی، ملی، منطقه ای و جهانی با مخاطبان گسترده اعم از مازندرانی‌های داخل و خارج از کشور، مدیریت و هدایت فرهنگ بومی را برعهده گرفته و به‌رغم برخی از کاستی‌ها تا حدود زیادی موثر بوده است.
وی یکی از خصوصیات بارز این سریال را ترویج آداب، سنن، فرهنگ و هنر و بازنمایی هویت بومی مازندران دانست و خاطرنشان کرد: برای تولید این مجموعه طنز از بهمن سال گذشته تدارکات لازم دیده شده و در نشست‌های مختلف تخصصی تهیه و نوشتن فیلمنامه، این مجموعه تولیدش اغاز شده است.
مدیرکل صدا و سیمای مازندران، متن فیلم را خوب و اثرگذار دانست و گفت: این مجموعه طنز دغدغه‌هایی چون مشکلات کشاورزی، فروش محصولات،معضل زباله در مازندران، فروش زمین و تغییر کاربری اراضی کشاورزی، واسطه و دلال‌گری، ازدواج آسان، منابع طبیعی، توریسم و گردشگری، کارآفرینی، کارگاه‌های کوچک خانگی، کایر و مهم تر از همه از همدلی و همکاری روستاییان مازندران اسن.
ابراهیمی، مجموعه سریال کله ونگ را در 26 قسمت 35 دقیقه ای به کار گردانی تقی قاسم پور و نویسندگی سیدکاظم حسینی دانست و افزود: تلاش شده در این مجموعه بهترین هنرمندان و طنازان استانی حضور داشته باشند.
وی خاطر نشان کرد: با شروع تولیدات نمایش، گروه‌ها و انجمن نمایش استان فعال می‌شوند و هنرمندان خلاق و با استعداد استان دیده می‌شوند.
مدیرکل صدا و سیمای مازندران، تفاوت طنز را با تمام سریال‌های دیگر متفاوت دانست و گفت: وجود یک کارگردان حرفه ای و فیلمنامه قوی بسیار در کار موثر است.
وی خنداندن مردم را کار سخت دانست و خاطرنشان کرد: شوخی خوب است فقط نباید به شوخی و هزل کشیده شود و موجب بی احترامی به کسی شود.
ابراهیمی، ویژگی‌های این سریال را کوتاهی جملات و ایجاز، سادگی بیان، چینش خاص واژگان، استفاده از زبان محاوره، بازی‌های زبانی، بیانی و شگردهایی چون آشنازدایی، غافل‌گیری، عکس و اجتماع نقیضین به همراه ظرافت‌های خاص زمانی دانست.
